dinsdag 9 december 2008

ZOMAAR EEN INDO



Zomaar een Indo

De reis naar Nederland vanuit Nieuw Guinea, bekend door de NNGPM (Nederlands Nieuw Guinea Petroleum Maatschappij) printte een enorme indruk in mijn denkbeeld. Onze bootreis met het vrachtschip de S.M.N Bali duurde wel meer dan honderd dagen, legde als laatste schip aan langs de Indonesische havens Surabaya en Jakarta en voer nog door het Suezkanaal. Prinses Margriet was de officiële beschermvrouwe van de S.M.N. (Stoomvaart Maatschappij Nederland), dus werd haar verjaardag op de negentiende januari groots gevierd. Wij verlieten Sorong in november 1959, dus maakten wij Sinterklaas, Kerstfeest en de jaarwisseling ook op de boot mee. Voor de achttien passagiers werd van alles ondernomen om deze het zo goed mogelijk naar de zin te maken onderweg naar koud en ver Nederland ...

Wat mij altijd is bijgebleven, is het moment dat de boot onder haar indrukwekkende getoeter los raakte van de kade. Mijn moeder begon plots te huilen en in mijn beleving kwam dat door alle aanwezige auto's die ook begonnen te claxoneren als afscheid. Heel langzaam zei zij toen: "Kijk goed om je heen, want dit groen ..." en ze stopte even, "zie je nóóit meer terug ...". Zonder uitroepteken, want het was niet definitief, voelde ik. Wel een intens en verdrietig moment! Mijn broertjes en ik begonnen mee te huilen. Mijn tranen werden ondersteund door al die zwaaiende mensen en dat treurende getoeter op de kade. Pas veel later zou ik haar woorden begrijpen.

Dat koude kikkerland heette je nieuwe vaderland en kende ik wel. Ik was reeds met mijn moeder naar Nederland gereisd vanwege mijn doodzieke oma. Een hele belevenis en een openbaring door de lift die omhoog of omlaag ging, het viaduct waar de trein onderdoor raasde, huizen met vele etages boven elkaar, patat etende mensen met jampot-glas brillen, kanalen waar je in kon verdrinken en bomen waar je niet in mocht klimmen. En vooral geen snoep aannemen van vreemde mannen! Ik moet wel een Indo geweest zijn door de constante zoektocht naar de sfeer van zijn moederland. Waar mijn moeder niet zo gecharmeerd van was. Dat was de koloniale tijd en dus verleden tijd. Ondanks de flessen op het toilet, kecap manis, rijst, lombok en andere Indische kruiden in huis en slapen met een guling. Elke dag was het Indisch eten en soms een Hollandse pot, dan vierden wij feest. In de soep deden wij rijst met sambal en maggi. Zondags waren er altijd wel tantes en ooms die lekkers meebrachten. Met es shanghai, stroop susu, cendol, limpers, risolles en pasteitjes zijn wij groot geworden. Ik trok echter naar de tokootjes, waar mijn moeder haar spulletjes haalde, en kocht die aparte lekkernijen zoals kacangrotsjes, tahu berisi, wajik en bubur ketan hitam. Ik was een aanhanger van de PLU's, ofwel de Ploppor Luguber Uitschot, een Haagsche Indische bende die vocht met de artistieke Bingo's en de blitse Kikkers. Populair waren de Indo Rock avondjes en de Tielman Brothers. Ook later, toen ik weer in Den Haag ging wonen, snapte mijn moeder maar niet, waarom ik maar steeds de omgeving opzocht van de Pasar Malam Besar of mee wilde doen met de Shell reünie's. En ik wílde niet eens een Indo zijn! Ik wilde gewoon lekker eten, drinken, snoepen, de sfeer opsnuiven samen met die oude Indische dametjes met hun kondé's. En daar waren er genoeg van in de tokootjes en op de Pasar.

Ik heb nooit de herrie begrepen die ontstaan was door de uitdrukking "pinda pinda poepchinees", toen de eerste Indo's immigreerden. Toen kinderen nog leefden met de gedachte dat wij Nederlands leerden op de boot- of vliegreis naar Nederland. Zij geloofden dat wij vroeger in rieten hutjes leefden en altijd hurkten op het toilet, terwijl wij het water opdronken uit de flessen daar. Ik begrijp nog steeds niet de trend rond de Indo vandaag. Of wat het "indisch-zijn" benadrukt. Tjeder-tjedor gaan praten, een sapulidi en bantal met guling op je slaapkamer? Ik hoorde mijn moeder pas Indisch praten, toen ik in Zwitserland ging wonen. Ik had haar een tijdje niet gezien en gehoord. Toen ik haar belde, hoorde ik voor het eerst de harde d's en t's, het "hehuhhh" voor "ja", het "ahhh" en het "'aduh". Ze was zelfs beledigd, toen ik vrolijk riep dat ik ineens hoorde dat zij Indisch was. En toen een vriendje ooit een zakje pinda's meenam tijdens een bioscooppauze zei: "Ik wist niet wat je lekker zou vinden.", was ik lichtelijk verbaasd. O ja, ik was maar een indo.

Ik heb wel dat alom bekende gevoel van herkenning beleefd. Niet in Indonesië, want daar was ik enkel met de boot geweest. Nee, voor een werkreis waren wij in Singapore en Penang, Maleisië.
Het is de eerste keer dat ik terug naar de Verre Oost ga. Singapore is heel Chinees en erg werelds modern. Dan reizen wij naar het magische eiland Penang, Maleisië, voor een mode reportage voor de Harper's Bazar. Als wij landen lees ik het welkomsbord "Selamat Datang". Het is vies vochtig warm, het stinkt naar durian. Ik krijg ineens een brok in mijn keel. De adem stokt ... en de redactrice ziet het gebeuren. Zij glimlacht en zegt: "Dit is thuiskomen voor jou he ?". Ik snap er niets van en zie de vele kleuren groen in al haar schoonheid. Ik ga een heerlijke tijd tegemoet op dit goddelijke eiland dat geroemd wordt als de "Parel van de Orient". Wanneer wij het eiland verlaten huil ik tranen met tuiten ... en dan komt het beeld van mijn moeder voor me opdoemen.

Het jaar daarna ben ik samen met mijn ouders "teruggekeerd" naar Indonesië.
Het is 1988. Mijn moeder is wat terughoudend en wil niet "jongkok" op het toilet. Mijn vader loopt al direct op blote kaki's (voeten). Maar beiden laten mij hun oude Indische gewoonten in al hun herinneringen meebeleven. Zoals pagi-pagi om half vier toeren naar de tantetjes in Surabaya die al hun koekjes en lekkernijen verkopen op lange tafels. Op de pasar es teler drinken en de sponzige kentos van een oude klapper eten. De familie weet wel dat wij al verwend zijn en niet "sakit perut" willen krijgen. Mijn moeder dankte mij voor het "terugbrengen", dit was een "pulang kampung". Achter haar ontroerd silhouet zie ik de schakeringen groen van de bladeren aan de bomen van het bos. Ja, nu ben ik Indo, ongekend in de massa. Uniek, netals mijn moeder, netals de bladeren, netals de kleur groen ... en netals iedereen!

botol cebok = fles op toilet - kecap = zoete sojasaus
beras = ongekookte rijst - lombok = hete peper
guling = rolkussen - es shanghai = snackdankje
stroop susu = limonade drink - cendol = cocos drankje
limpers = kleeftrijst met vlees - risolles = vlees pastei
pasteitjes = vlees- of groente snack -kacangkoekjes = pindakoekjes
tahu berisi = gevulde tofu - wajik = kleefrijst lekkernij
bubur ketan hitam = zoete zwarte kleefrijst
tjeder-tjedor = indische klank
sapulidi = roe - bantal = kussen
jongkok = hurken - sakit perut = buikpijn
pagi-pagi = 's-morgens vroeg - pulang kampung = thuiskomen
kentos = vrucht van oude klapper

Roy James Döhne 2009

vrijdag 24 oktober 2008

StilleKracht

...Ssshhht...
...de Stille Kracht waart rond...


Wij kennen allemaal die vreemde gevoelens die ons bekruipen, als wij iemand ontmoeten, iets moeten doen of gewoon ...niets doen!
Heel vlug weten wij ook die gevoelens weg te schuiven en er maar liever niet aan denken. Het moment dat wij er dan toch mee geconfronteerd worden, denken wij hardop "Zie je wel... ik wíst het!"...
***
Vele culturen, waaronder de natuurvolkeren, maken "gebruik" van hun voorgevoelens en daarom is het vrij merkwaardig dat een eilandenrijk als Indonesië een hele filosofie erom heen heeft geweven.
Daar is niets griezeligs aan en heeft slechts te maken met de vooral Javaanse mystiek, die algemeen bekend staat als KEBATINAN, afkomstig van het Arabische batin, wat "innerlijk/inwendig" betekent!
Maar liever gebruiken de meeste Javanen de term jiwa = ziel/verstand of roh = geest.
Dit naar aanleiding van verschillende groepen die weigeren om zichzelf kebatinan te noemen, daar deze veelal verward werd met allerlei occulte praktijken die krachten betrokken met mystiek uit het KEJAWEN, ofwel de oorspronkelijke Javaanse mystiek..
Het kebatinan is meer een levensstijl die niet persé in nodige mystieke ervaringen behoeft te worden uitgedrukt of beleefd. Het zijn "innerlijke gevoelens" die men kan ontwikkelen om een supergevoeligheid met alles en iedereen te verkrijgen. De leer hiervan heet Tenaga Dalam, Stille Kracht!

***

Vooral in Banten, Noord-West Java, is Stille Kracht een item, waar mystiek de boventoon voert... Daarvoor wordt een soort "strijd" aangegaan met het Zelf en betrokken met de zg. kosmische krachten. Alle kanalen van het Zelf zullen geopend worden en het spreekt voor zich, dat symboliek hier vooraan staat!


Via de beroemde Wayangpoppen spelen worden in net zo beroemde vertellingen de mysterieën van het bestaan doorgegeven, vermengd en verweven met de dagelijkse zaken.Het pad naar geluk en voorspoed zou enkel bereikt kunnen worden, als elke mogelijkheid voor lichaam, geest en ziel benut wordt, zegt men.Het begrip van kebatinan houdt in dat de Mens "uiterlijke kwaliteiten bezit en innerlijke mogelijkheden".Deze twee aspecten staan onlosmakelijk met elkaar in verbinding. Het aardse leven kan slechts in harmonie beleefd en geleefd worden, als deze twee aspecten inderdaad met elkaar in verbinding gebracht kunnen worden...


...en tevens onderscheiden kunnen worden!!!

Dit dus volgens de Javaan, die harmonie, evenwicht en gerechtigheid op een hoogste plaats heeft geplaatst. Het hele gedragsvermogen is afhankelijk van deze "stille gedachte" (want praten erover doet men niet!) en "etikette" ordent het algemeen gedragsvermogen, de "traditie" ordent het gemeenschappelijk gedragsvermogen, de ritueelgerichte religieuze en animistische praktijken ordenen de bepaalde betrekkingen tussen het bovennatuurlijke en de menselijke gemeenschap...Terwijl de gedragsregels moreel ondersteunen en de nadruk leggen op acceptatie, aanvaarding, geduld, bedachtzaamheid, voorzichtigheid en alertheid. Deshalve is "nederigheid" en "bescheidenheid" zo eigen aan de Javaanse Oosterling, die alles doet om lust-, begeerte- en emotie-gevoelens van de Mens in bedwang te kunnen houden!!!


en Satria Nusantara >>>


OFFERING/LABUHAN/RUWAT

OFFERINGEN - LABUHAN - RUWATAN

Aan de Zuidkust van Java worden speciale offeringen uitgevoerd, die gewijd zijn aan de Ratu Kidul. Allerlei offeringen worden vervaardigd, waaronder haar en make-up spulletjes (de Vorstin is tenslotte een schitterend hemels vrouwelijk wezen...). Bepaalde offeringen worden gedeponeerd op een vlotje, met prachtige Cindé-zijde afgedekt... en aan de golven van de zee toevertrouwd. Worden deze geaccepteerd, dan verdwijnen vlot en al in de woeste zeemassa... zoniet, dan worden deze teruggeworpen op het strand. Dat betekent niet veel goeds, en komt zelden voor. Spulletjes die later aanspoelen nemen de toegestroomde Javanen gretig mee als ...talisman! Zelfs het peperdure Kraton-batik komt op deze manier terecht bij de lokale bevolking.
***
Van de allerhoogst geplaatste figuren, zoals de Solonese Susuhunan en de Yogyase Sultan, worden de nagels en haren geofferd en begraven bij de rotsstenen. Op sommige plekken worden bootjes gemaakt en gevuld met allerlei sacrale dingen... en aan de zeegolven geschonken. Meestal wordt er een karbouw geofferd.
***
Soms is het een gewoon houten vlondertje met allerlei symbolische kleine offertjes, zoals stenen, foto's, stukjes voedsel erop gelegd. Dat is een heel apart ritueel en niet zo zeer voor touristen bestemd...
***
Ook wordt verteld dat een der dragers van het vlotje wel eens onderuit wordt getrokken door de enorme zuigende kracht van de stroming, die levensgevaarlijk is. Hij is dan niet enkel een slachtoffer, maar tevens een "levend offer" geworden en zal verblijven in het Rijk van de Javaanse Zuidzee-Godin..., vertelt men vrij laconiek.
***
Ook in het West-Javaanse Pelabuhan Ratu worden rituele ceremonieën uitgevoerd voor de Javaanse Zuidzee-Godin... Meestal rond de datum van 6 April vinden deze plaats en komen de Zuid-Javanen geheel opgedost naar dit vissersdorpje aan de Wijnkoopsbaai. Vooral de vissers houden deze traditie hoog, hoewel de regering te Jakarta eigen ideëen hierover voert...
***
De "ruwatan" is een speciaal verzoenings- of inlossingsritueel. De Javaanse roh/ruh = geest kan dan bevrijd worden en heeft raakvlakken met het Hebreeuwse ruach = geest ... De Nyai van Segara Kidul smeekt om een ruwat-ritueel om de natuur tot rust te brengen ... Senapati van het 2e Mataram Rijk is degeen die hier gehoor aan geeft.Dit jaar plaatste Oost-Java deze speciale dagen in de kranten en verspreidde de aankondiging per streekbladen en aparte boekjes... elke offerdag heeft een eigen bijzondere naam.
***
JALANIDIPUJA CEREMONY18 March 2001
A religious ceremony to mark the Hindu-Javanese New Year (1923 of the Saka calendar), held in the village of Srigonco (south of Malang) at Balekambang Beach. Water for ritual purposes is drawn seven wells, located in the middle of the forest. In Bali this anniversary is better known as Hari Raya Nyepi and silence is observed for a period of 24 hours.
LARUNG SESAJI26 March 2001
A thanksgiving ceremony held by the fishing communities of Blitar, in conjunction with the New Year "Suran" celebration. Festivities include offerings of local procedure, including a goat’s head, to the Goddess of the southern ocean, Kanjeng Ratu Kidul, at the beaches of Serang and Tambakrejo.
LABUHAN SURAN CEREMONY26-27 March 2001
A thanksgiving ceremony held in conjunction with New Year "Suran" celebrations, at Balekambang Beach, Malang. The ceremony begins at 10.00 a.m.
***
De Ruwatan is de traditioneel-Javaanse offerings-ceremonie die voor verschillende doeleinden wordt uit- en opgevoerd. Vanwege het intens-dramatische karakter, oa. de uitdrijving van kwaadaardige spirits (Slechte Dewa's), wordt deze ook "exorcisme" genoemd, en is bv. te zien in de ramspoed van Sang Batharakala (een Slechte Dewa) die zich wreekt op familie's met "ongelukkige" kinderen (die maar één zoon of dochter hebben, of twee zonen/dochters etc. ipv. de ideale zoon én dochter). Zo'n traditionele Ruwatan ceremonie wordt georganiseerd door "Permadani" (Vereniging van Indonesische Nationale Cultuur Community) en wordt gepresenteerd gedurende een lange reeks ceremonieën die meestal begint met de opvoering van Wayang Kulit (lederen poppen-spel). Het verhaal van Murwåkålå, de processie van allerlei unieke offeringen en ander offermateriaal, de hele ceremonie van het "respect betuigen", incluis het kussen van handen en voeten door bv. de kinderen of het "slachtoffer", gaan vergezeld van geknipte haren, het wassen van het lichaam en het weggooien van kleding en offeringen in de zee. De Sang Juru Ruwat (de Dalang of Wayangspeler) leidt het geheel en zorgt voor elk onderdeel om het lichaam en de ziel te zuiveren, zodat deze zich weer dicht bij God, de mens, natuur en alle wezens kan leven.
***
In de laatste tientallen jaren heeft de Ruwatan van het familie-gebeuren zich ontwikkeld naar massale bijeenkomsten, oa. aan de Zuidkust van Java. Samen met de Labuhan (zee-offeringen, -rituelen en -ceremonieën, zoals de Petik Laut Oceaan Festival te Sendangbiru, bij Malang, zie foto) zijn deze een populair evenement geworden. Hoewel van oorsprong de Murwakala-Ruwatans gedurende de dag werden uitgevoerd (alle andere Wayangs beginnen in de vooravond en duren de gehele nacht), worden deze met de Nieuwe Orde regering veelal aan het eind van de dag uitgevoerd, wanneer de zon zich in de oceaan laat zinken, de zg. "Twilight-zone". Vooral latere Javanologie-onderzoekers verwarden deze met goedkope import praktijken van magie (bastaard-ruwatan ceremonieën) en beschouwden de Ruwatans alsof door nep-dalangs uitgevoerd die de grenzen van de voorstelling overschreden. De Nieuwe Orde regering eist dan ook een gevestigde meester-dalang vandaag, juist daar eventuele slachtoffers bevrijd moeten worden (ngruwat) van de greep van Kala, de "álles-etende demoon van tijd"!
***
Dat de Ruwatans vrijwel onbekend zijn bij touristen, is niet zo vreemd, daar de uitvoering ervan geheel locaal wordt beleefd. Sinds een paar jaar worden de Ruwatans samen met andere evenementen aangekondigd in "Indonesia Events", en doen de Javanen absoluut niet moeilijk om touristen toe te laten. Zoals hier aan het Pugerstrand, Zuidoost-Java ten Zuiden van Jember, de bekende onderzoeker en javanoloog R. Wessing de hele dank-ceremonie van zéér dichtbij meemaakte, fotograveerde en een uitgebreid veslag maakte. Vorig jaar 2003 begon het Larung Sesaji Festival in Puger om 10.00 uur 's ochtends. Pas tegen de middag werd een vlot met de nasi kuning (gele rijst) en een apart bootje gevuld met de offeringen samen met een karbouwen-kop aan de oceaan toevertrouwd. Hoewel de stroming richting de baai liep, kon men duidelijk waarnemen dat het bootje richting zee werd "getrokken" ... en was voorspoed verzekerd!
***
Niet élk ritueel of ceremonie is een Ruwatan, die vaak van een zeer sacraal karakter zijn. Doch vaak zit het ngruwat-gedeelte (uitdrijven van boze krachten of het bevrijden daarvan) in de ceremonie, vooraf gegaan door het Wayangspel. Van de bovenstaande foto's is de linker wél een Ruwatan ('t Larung Sembonyo Zee Festival op het Prigi-strand, Trenggelek), terwijl de rechterfoto een Labuhan (Zee-offering) is ter gelegendheid van de Kroningsdag van Sri Sultan Hamengku Buwana X van Yogyakarta. Een belangrijk onderdeel van de Prigi Ruwatan is de Kuda Kepang (Paardendans) waar de "Stem" van de Ratu Kidul gehoord zal worden ...


***

Een deels speciale Zee-offering en deels een Ruwatan hier in het Selok Awar-Awar dessadorpje aan de Javaanse Zuidkust (ong. 18 km ten Zuiden van Lumayang). De Zee-offering is speciaal gewijd aan de Zuidzee-Godin, tewijl de Upacara Larung Sesaji ofwel MELASTI een Hindoes rituele ceremonie betreft ... op Bali een heel geliefd en populair evenement. Uiteraard zijn de Ruwatans van de Midden-Javaanse Kratons enorm spectaculair en een veel bezocht feest-gelegenheid, ondanks het "duistere" karakter...


Tot op de dag van vandaag worden deze rituelen en ceremoniën uitgevoerd! Een ander bijzonder ritueel is het Mahesa Lawung ritueel, dat in verband met de duistere Godin Durga wordt genoemd. Een speciale karbouw wordt geofferd, want bloed behoort tot de duisterheden van de Godin. Bijzonder, vind je niet? Click maar op de karbouw-foto hieronder en de techniek zal je ernaar toe voeren...


Ritueel

TAREKAT DI PELABUHAN RATU

Offering At Pelabuhan Ratu/Offering Bij Pelabuhan Ratu
oil on linen ~ 80-60 ~
© Roy James Döhne 2000 ©
RITUEEL - SAJEN
Iets over traditionele gebruiken die in het Rijke Westen reeds lange zijn vergeten, doch niet verdwenen. Nl. de "rituelen"... en de nonsens ervan,... of de zin?
***
Het snelle tempo van het leven van alledag vandaag veroorzaakt een druk op zowel lichaam als geest. Daar kijkt geen mens meer van op in de Westerse "hogere" culturen, ware het niet dat "zij" neerkijken op de "lagere" culturen van onze wereld. Het grijpen naar materiële zaken om die druk op te heffen zijn de drugs geworden, waar natuur-volkeren sinds mensenheugnis traditioneel gebruik van maken in rituelen en ceremoniën. De spirit die los wil komen van de druk op lichaam en geest heeft behoefte aan dergelijke rituelen en zou zich er niet voor moeten schamen uitdrukking te geven aan de behoefte het "aardse te overstijgen" ...
***
Een ritueel is de vorm van gebruik van bepaalde riten, die weer het gebruik van religieuze, traditionele en magische handelingen zijn, voor zowel het sociale, als politieke en religieuze leven. Zo'n ritueel komt voor tijdens een ceremonie die volgens bepaalde regels nauwgezet uitgevoerd worden. Vaak is het doel om geestelijke en materiële macht te verwerven en om contact te bevestigen van aanwezige positieve én negatieve krachten!
***
Daarmee doelende op een aangename alswel ónaangename uitkomst, die uiteraard aangewend worden in riten om de mens in elke behoefte van hem/haar te voorzien. Zodra deze magisch wordt, kent men het gebruik van de menselijke wilskracht, die met gebruiksvoorwerpen (wierook, bloemen, stenen en kristallen, krissen, poppen, meetkundige figuren, mandala's), maar ook met andere hulpmiddelen (spreuken, gebaren, klanken ed.), concentratie verkrijgt en deze "uitzendt" om het doel te bereiken. Daarom heet een magisch ritueel een contact maken of leggen met de wereld van de geesten/spirits, waardoor de "Wet van Samenhang" (Prof. C.G. Jung noemde dat synchroniteit) geldt, die álles doet samenlinken, corresponderen in het Universum, de Aarde én de Cosmos ... (zo boven - zo benee)
***
De zintuigen van de mens zijn communicatiemiddelen. De krachtigste is het gevoel, de emotie van pijn. Vele overtuigingen echter schrijven deze "pijn" toe als het gevolg van weerstand tegen iets nieuws. Ofwel "iets" waar een oud systeem niet mee overweg kan. De oude, die niet weg wil, biedt weerstand aan de nieuwe ervaring/emotie met het gevoolg dat wij dat registreren als pijn. Pijn wil eigenlijk zeggen dat ons lichaam klaagt over "iets" dat binnendringt. Zeg maar een grens overschrijden van onaangenaam gevoel. Vele natuurvolkeren beschouwen deze als de ontwikkeling van groei. Daarmee verlangt de ziel het gepijnigde lichaam te ontgroeien, te beroeren, de emotie oproepen van een "wedergeboorte", waar het lichaam opnieuw oprijst en zichzelf op één lijn brengt met de bestaande krachten. Incluis die dus "onbekende" krachten, die zich manifesteerden door pijn. En vermoedelijk opnieuw zich zullen aandienen om de grens te verleggen ...
***
Dat betekent dat wij, de mens, zouden moeten leren te luisteren naar ons lichaam, en elke onaangename procedure niet moeten onderdrukken met drugs, pillen, alcohol etc. Élke pijn leert ons om terug te keren naar een manier van leven die bij het leven zélve is begonnen. En die uit de Natuur/de Cosmos de levensessentie haalt, die zich telkens weer voordoet. Op die manier kan een persoon zijn/haar bestaan voortzetten in die ruimte die geboden wordt (klinkt bekend in het "ieder draagt een eigen kruis"). Indien dat lukt onstijg je je eigen ruimte, die altijd kleiner lijkt dan die van een ander. Met een ritueel keer je terug naar het oude, en daar deze de spirituele werelden aangaan, is de rite een soort hulpkreet aan de werelden der spirits ... Ofwel voor jezelf, ofwel met behulp van anderen.
***
Vaak grijpen rituelen terug in tijd, naar bv. de voorouders, en zoekt men bepaalde plekken om kracht bij te zetten (oa. grotten, bronnen, plekken waar mensen zijn overleden etc.). Om de "opening" of "toegang" te verkrijgen kan chaos zich voordoen vanwege de overweldigende krachten die beginnen te stromen. Hierdoor gaan emoties opspelen, gefascineerd door de aanblik (het intense gevoel) van de "Andere Wereld". Het kan gebeuren dat de reacties onbeheersbaar worden en afgereageerd worden op de levenden. Vaak uit zich dat in woede, of anderen proberen te overtuigen hoe het moet! Té heftige emoties kunnen psychose veroorzaken, eigenlijk bij juist díé mens die leeft zónder ritueel (en alle bijgelovigheid in alle ernst verwierp). Onverwerkte zaken (verdriet over een verlies van iemand, een niet verkrijgen van iets, woede over een voorval etc.) hebben juist de begrenzing bepaald en dienen eerst verwerkt te worden. De "toegediende" spirituele brandstof inspireert zonder enige visie of ondersteuning, en zou verlicht worden door de letterlijke dialoog van ziel en geest. Wordt deze niet aanvaard, kan dwangneurose optreden, en wordt de geest slaaf van de ziel. Blijf niet in nostalgie leven, schóón de boel, en grijp élke toediening (die zich zullen manifesteren in soms fantastische symbolen) van de "Andere Wereld" ...
***
Gevoel werd reeds genoemd, en daar zijn de meeste mensen erg angstig van. Prof. C.G. Jung verwerkte het indrukwekkende anima-animus aspect in zijn psychologie, dat min of meer de man-in-de-vrouw en de vrouw-in-de-man aanduidt. In wezen zijn het de uitersten in het denkwezen van de mens, die een nieuw materieel leven scheppen. Dit magisch mystiek gegeven heeft de mens enorm verward, waardoor élke andere vorm ertussen vooroordeeld en zelfs geëlimineerd wordt. Precies in het midden bevindt zich het androgyne of hermaphrodite wezen met het unieke karakter van twéé-ín-één. Met die kennis werd in de patriarchale wereld het "voertuig" van het vrouwelijk principe (ontvangend) toegelaten, verdragen, en zelfs verafgood. Het fenomeen GODIN was geboren!!! Er bestaan nog "resten" van dergelijke androgyne wezens, die vaak door de maatschappij opzij worden gezet. Bij sommige volkeren spelen zij juist een belangrijke sociale rol in onze wereld, wanneer die verbonden wordt met de Geestenwereld. Zoals de Bissu's bij de Orang Bugis, de oorspronkelijke mensen van Celebes/Sulawesi. Ook bij de Indianen kent men dit fenomeen.
***
Echter vaker een herinnering van een oeroud gegeven uit de matriarchale wereld die duizenden en duizenden jaren nodig had om zich te ontwikkelen. De scheppingskracht der Goden (in welke religie dan ook) kan niet tot vermogens raken of creëren, wanneer hij niet één wordt met zijn Sakti (verpersonificeerd in de vrouwelijke ontvankelijke kracht!). De meest bekende Godheid van dit gegeven is Shiwa met zijn fallisch symbool en kracht (en zelfs Shiva in androgyne voorstellingen, waarvan Ardhanavishara). Deshalve wordt hij als de oudst-zijnde Hindoese godheid beschouwd door de aanwezigheid van het vrouwelijk aspect. Reeds gescheiden en misschien daarom zouden de half vrouw-half man figuren van Ardhanarisvara en Kamakalavilasa aangewezen zijn om als de "Buffels der Buffelen" het grote, dierlijke voertuig van Shiwa te ondersteunen, aangevoerd door het ritueel gewijd aan Shiwa ... en zijn consort Sakti! Wat een bijna overeenkomst lijkt te vertonen met Bijbelse Engelen (gelaatloze androgyne wezens), en de latere Maria-verschijningen of-dromen en natuurlijke manifestaties van de actief-geworden Godin tijdens een ritueel! Zie Westerse Rituelen >>>
De Indonesische rituelen zijn legendarisch en élk eiland kent wel bepaalde gebruiken ervan. Java lijkt een voorloper te zijn, die allerlei invloeden verwerkte tijdens het zo roemruchte Majapait Rijk. Bali absorbeerde deze invloeden, toen de machthebbers van het Majaphit Rijk Bali bevolkten. Heeft de Islam op Java haar rituelen doen aanpassen, op Bali heeft het oud-Hindoese geloof zich ontwikkeld in magische handelingen van een zeer hoog niveau. Door de materialisatie van de "moderne tijd" echter zijn vele oorspronkelijke invloeden naar de achtergrond verdwenen, waardoor de behoefte van groei stagneerde en de invloeden van kwaad en goed die van actief-inactief overnamen. De Sjamanen van Siberië en Afrika en de Hogepriesters van Tibet alswel bepaalde Indianenstammen in de USA "kennen" het androgyne aspect nog, ... en zwijgen erover in álle talen. Houdt élke waarschuwing in de gaten deshalve, indien rituelen worden uitgevoerd ... men gaat grenzen verleggen, die de meest heftige emoties kunnen oproepen.
***
De meest bekende rituelen van Java zijn de Ruwatans, of de heil-ceremoniële uitvoeringen om zegen en heil. Daarvan is de Javaanse sacrale hofdans de Bedhåyå een allermooiste uitvoering die élk aspect van een duister element verdoezelt... terwijl tóch de bovennatuurlijke hemelse RATU KIDUL, Vorstin van dit Rijk van Duister genood zal worden en zich zal manifesteren als tiende schim ... het is dan party time voor Haar hele gezelschap die mee zal reizen ... wee degeen die Haar zal misprijzen!
***
DANK U

bronnen oa. Kracht van Rituelen - Malidoma
Macht in Javaanse Cultuur - G. Mudjanto
Mens en Symbolen - C.G. Jung
Oriental Mythology - J. Campbell & B. Moyers
Stem v/d Grote Geest - R. Kaiser
Mircae Eliade - Sjamanism
verschillende Javaanse bronnen

GunaGuna/ZwarteMagie/

Mandala Prajnaparamita
oil-on-wood 40-60
©Roy James Döhne 1998©
( in privé bezit )
GUNA GUNA - VOODOO/WOODOO
ZWARTE MAGIE/KUNST
Daar moet je je verre van houden, en is dus een taboe, vinden de meeste Molukkers. Met guna-guna/zwarte kunst, valt niet mee te spotten. Liever zouden ze er niet in geloven, maar allemaal kennen ze mensen die behekst zijn/zijn geweest. En hen die de zwarte kunst zouden beheersen. De Guna-Gunameesters gebruiken rituelen, spreuken en allerhande voorwerpen: hanenpoten, haar, messen en krissen. Ze beheksen spullen of één haar van hun slachtoffer, of bieden hem/haar een "betoverde" sigaret aan ...
Guna is het Sanskriet voor de "Drie vormen van de Natuur", gekend als "sattva/geel - rajas/rood - tamas/blauw", wel vergeleken met Kapha/Aarde-Water, Pitta/Vuur en Vayu/Hemel/Wind ( AyurVeda ). Iedere werking die hiervan uitgaat, is geheel onafhankelijk. Doch eenmaal in werking verweven zij zich met elkaar en creëren de afhankelijkheid. Die álles voortbrengt ...
***
De Chinese Tao-Te Ching of DaoDe Jing wijst 3 concepten aan, die in de DaoDe Jing uitgedrukt worden in 81 Hoofdstukken. De Tao - Teh - Wu ! De Wu, hoewel vaak gebruikt in verband met de andere om deze in te kleuren, wordt ook geheel apart en op zichzelve gebezigd. Dat komt vooral in Hoofdstuk 11 uit. Wu is het meest bekend in de relatie tot Wei. De phrase "Wu Wei" is helaas bekend geraakt als "slap/zonder-actie/inassertief", in de zin van geen verantwoordelijkheid-dragende. Echter in diepere zin, gebruikt in haar filosofische verband, is het juist het totaal tegen-overgestelde. Het karakter van Wei betekent "doen/handelen/veroorzaken", vaak vertaald als "handelen". Dus Wei in samenhang met Wu heet dat "beheersen om niet te doen". Het Wei Wu Wei heet "doen dmv. het innerlijk doen". De stap naar de magisch-religieuze handeling of rite is gezet daarmee ...
***
... Wu is a Chinese word which, in the Zen Buddhism, means the inner, intuitive experience ...
***
Voodoo is een fascinerende Religie. En heeft een oorsprong in West- en Midden Afrika, meegereisd met de slavenschepen naar de Nieuwe Wereld ( Cuba, Haïti, Brazilië, het Caribische gebied, wo. Suriname). Waar Voodoo tot bloei kwam. Voodoo wordt gekenmerkt door ceremonies, muziek, dans en offers. Voodoo wordt ook gebruikt dmv. trans om in contact te komen met de geesten van hun voorouders. Voodoo ís dan ook verbonden met een pantheon van geesten.
De volkeren van Togo, Benin en Nigeria hebben door de eeuwen heen een wereldbeschouwing ontwikkeld, met het geloof in een Schepper, fundamenteel bijgestaan door het pantheon van goden, godinnen, voorouders en spirits. Gebracht naar de Nieuwe Wereld-landen zou deze zich vermengd hebben met oa. de Indianenrituelen, waaruit het huidige Winti ontstond. Deze vorm van magische kunsten heeft echter een geheel andere achtergrond, dan men vermoedt ...
***
Origine: Haïtiaanse geloven en bijgeloof
Het woord "voodoo" (vodou, vaudou, vodoun of vodun) is afkomstig uit het woord "vodu" van de Afrikaanse Fon-taal uit Dahomey, en betekent "spirit/geest"of "godheid". Het zeer complexe relegieuze leven en hun geloof raakten pas in de 17e eeuw bekend op Haïti, een van de West-Indische Eilanden, door de verscheepte slaven van het Dahomey-Koninkrijk. Deze Afrikaanse religie, vaak gecombineerd met Rooms Katholieke invloeden door de Europese bezetters, raakte wereldwijd verspreid, en kent thans meer dan 60 miljoen ( ! ) Voodoo-aanhangers. Het Surinaamse Winti, maar ook de Zuid-Amerikaanse Umbanda, Quimbanda, Candomble behoren tot de bekendste Voodoo, die weer nauw overeenkomt met de praktijken van vele kleurlingen uit de grote steden van Noord-Amerika.
***
Doch steeds vaker wordt door publikaties, verhalen en filmen Voodoo verward met "zwarte magie", hekserij, duivelsuitdrijvingen en zelfs kannibalisme.

De oorspronkelijke "magie" was ánders, daar deze zich in wezen niet ( ! ) bezig hield met geesten in de trant van enge spoken of demonen, maar eerder zich bediende van bepaalde middelen die wel het oorspronkelijke en meer belangrijke deel van de animistische techniek inhield. Het animisme dat een natuurlijke of natuurgodsdienst is waarbij geesten en voorouderverering het belangrijkst zijn. Hier worden goede én kwade geesten te vriend gehouden door allerlei rituelen en offers, waar ook de taboeregels intens gelden. De zwarte magie/guna guna wordt uiteraard direct geplaatst náást de witte magie en zijn constant met elkaar verbonden!
***
Voodoo blíjft een religie, een geloof in een Allerhoogste ( Bon Dieu ) en de spirits uit de spirituele wereld, de Loa, die soms geïdentificeerd kunnen worden met Katholieke Heiligen. Samen met de Afrikaanse Godheden, gerelateerd met de fenomenale elementen als water, aarde, vuur en wind kan deze tot de syncretistische merkwaardigheden gerekend worden...
Indien de elementen geen rol spelen en er gebruik wordt gemaakt van een of ander voorwerp, is "voodoo" een feit ! Degenen die hier gebruik ( vaker mís-bruik ! ) van maken, handelen in magische praktijken, dat zou zijn voortgekomen uit het "taboe-geloof", dat iets aanduidt wat "verboden, niet-toegankelijk, gevaarlijk" en daardoor "heilig, iets gewijds" is. Dat had nog niets te maken met "goddelijk", doch eerder met beperkingen in het leven en de gebruiken daarvan.
***
Taboe als voorloper van Voodoo
De Roodhuiden uit Noord-Amerika, de Australische Aborigenals, én de volkeren van de Oceanische Eilanden kenden "taboe-voorschriften", die vandáág nog gelden. Het zijn de vóór-stadia van religieuze denkbeelden en is het "taboe" de voorloper van de ons bekende voodoo/woedoe. Prof. Dr. Sigmund Freud werd alom geroemd door zijn schrijven van "Totem en Taboe", wat in de eerste plaats nogal weerzin wekte ! Want >>>
***
Daarmee lijkt Voodoo niets gemeen te hebben met het Oosterse Guna-Guna, doch de Sanskrietse vorm linkt met de Chinese Wu-Vorm, die een oorsprong aanwijst in het ... Sjamanisme ! De Sjamaan is gekend in het Russische Siberië en Centraal Azië als medicijnman, wonderdoener en toverpriester. In China zijn de overleveringen behouden over de vrouwelijke Sjamane. Zij werd bezeten door een geest, de zg. "shen", en verkeerde in de "Wu"-toestand ( een mannelijk persoon in dezelfde omstandigheid heette "Hih" ). In die toestand kon zij/hij niet als mens benaderd worden. Het Sjamanisme in China werd ook Wu-ïsme genoemd.
***
Dit lijkt raakvlakken te hebben met bv. een dukun, of Indonesische priester, die praktijken erop na houdt die genezing, exorcisme, divinatie, contact met overleden mensen en geesten, betoveringen inhouden, maar ook bv. amuletten en talismannen vervaardigt ( wat guna guna zo bekend/berucht heeft gemaakt ! ). Een soort voorloper van de dukun is de "orang pinter", die schrander van geest is, en heel goed het verschil kent tussen "goed en kwaad", wo. guna guna. Ook hij/zij is begaafd met "paranormale" kennis, terwijl de "orang cakti" als een soort "heilige" in dit rijtje wordt beschouwd, die door zijn geestelijk vermogen een overzicht kan werpen dat ver uitstijgt boven "goed en kwaad" en deshalve onpartijdig is. Want wat goed is voor de een kan kwaad zijn voor de ander ...
***
Eigenlijk de "werkelijke" heks, die ontoegankelijk en onverkoopbaar was, en daardóór juist een taboe, verboden, en onomkopbaar ! Een ondoorgrondelijke figuur, voor de gemeenschap "ziek", in de trant als "anders", en ... exact de juiste vertaling van R Å R Å/L A R A W O E D O E en M E D U S A

JavaKris

DE KERIS
( MAS AGUS - SOLO )

Magie en mystiek zijn heel nauw verbonden op Java en sterk met elkaar verweven. Allerlei magisch-mystieke praktijken komen nog steeds voor op Java en is allesbehalve een wereldvreemde aangelegenheid.
De traditionele geneeskunst, waarzeggerij, hand- en ster-lezen, numerologie en andere vormen van zowel witte als zwarte magie zijn een geliefde bezigheid voor iedere Javaan.
Uiteraard speelt de hele sfeer van de doordringende geuren van wierook, bloemen, kruiden, de mysterieuze klanken van de gamelanmuziek en de mystiek-nevelige kleuren der wayangspelen (schimmenspel met poppen) een hoogst belangrijke rol in de avonduren van Java, met op de achtergrond een kakofonie van de meest uiteenlopende geluiden van de natuur... Geen enkel ander Oosters land herbergt zoveel mysterie op verschillend niveau als het Indonesische eilandenrijk!
***
Het is niet echt vreemd dat de Oosterse magie en mystiek niet immer op de juiste wijze gewaardeerd wordt. Vaak wekt de dweepzieke verering, die diepzinnigheden bespeurt waar Westerlingen de schouders bij ophalen, ergernis, zo niet gehele verwerping. De Oosterse magie en mystiek laat zich sowieso al niet gemakkelijk benaderen, en zeker niet voor wie het te doen is om enig werkelijk begrip. Zelfs wanneer er vragen rijzen en men deze stelt aan de Javaan, maakt deze het gebaar van "Sudah, al, laat maar, niet vragen...".
Maar elke mystieke uiting van welke aard ook geniet juist dat exotische gewaad dat wij zo aantrekkelijk vinden, en wuift alle vooropgezette ideeën weg, om nog maar niet te spreken van voorbarige conclusies!
Alle mystiek, door Spinoza "Deus sive Natura" genoemd, is naturalistisch en dus hebben allerlei Freudiaanse en Marxistische theorieën hun deel wel gelijk, mits gezocht naar zeer natuurlijke wortels. Toch is simplicisme uit den boze, want in de sfeer van het Christendom neemt de mystiek noodwendig een heel andere gedaante aan dan b.v. in die van nature reeds mystiek getinte Griekse denken der Neo-Platonici.
Voor Indonesië geldt alles ten volle. Hier is de "primitieve" religie, in welke gedaante en ontwikkelingsfase ook, in wezen mythisch. En geldt dat niet als overal elders hetzelfde?
***
De mystieke sektes op Java zijn veelal opgericht door charismatische leiders, "leraren" die door "goddelijke stem" daartoe zijn aangezet. Een der belangrijkste mystieke sekte is Susila Budhi Dharma (SUBUD), in 1925 opgericht in Semarang, nu zetelend in Jakarta.
De leden beschouwen zichzelf niet zozeer als een "mystieke beweging", maar meer als een soort trainingscentrum voor "spirituele oefeningen".
De verschillende magie-systemen gaan allen uit van het idee dat alle aspecten van het Heelal enerzijds en van de sociale en spirituele omgeving van de mens anderzijds onderling met elkaar in verband staan. Vaak wordt er een oorzakelijk verband aangenomen tussen verschijnselen die principieel en functioneel totaal verschillend zijn, maar een gelijkenis vertonen die overeen kan komen in uiterlijke vorm, kleur, taal of zelfs klank.
***
De beschermende magische praktijk kent allerlei technieken, hoofdzakelijk door het geloof in bijzondere krachten, en het geloof dat magische energie vrijkomt door middel van die praktijken, zoals bij opvoeringen van het schimmen poppenspel, en heilmaaltijden gepaard met het uitspreken van bezweringsformules.
Een van de meest voorkomende methodes is het aanwenden van magische energie die aanwezig is in magisch-krachtige voorwerpen, waarvan de kris de aller bekendste is!
De keris of soedhok (het Kawi-woord hiervoor) is een "vermaterialiseerd" voorwerp, oa. bekend in de Sadjara Radja Djawa... een West-Javaanse vertelling over de breuk tussen het Pajajaran-Rijk op West-Java en het beroemde Oost-Javaanse Majapahit-Rijk. Tjioen Wanara/Aira Banjak Wide bindt de strijd aan met Radèn Soeosoeroeh. De achtergrond betreft de fabelleer van Makèk Moijo Padalangan.
De kris wordt gemaakt door de MPU, een speciale krissenkenner en een meestersmid, meestal gerelateerd met een der Kratons (Paleizen). Hun oorsprong gaat echter naar Oost-Java, met het dorpje Puger aan de Zuidkust van Java.
Hoewel heel Zuid-Oost Azië het gebruik kent van dodelijke steekwapens is de kris een buitengewoon Javaans product die zijn geschiedenis terug voert naar mythische tijden.
Het legendarische zojuist genoemde West-Javaanse Pajajaran-Rijk zou gouden tijden beleefd hebben aan het begin der Hindoese en Boeddhistische tijden. Het "land van Mendang Kamoelan", in het perspectief van het mythische Galoeh-Rijk en het Pajajaran-Rijk, vertelt over Siyung Wanara (de "goddelijke" aap) en Nawang Wulan, de hemelse nymf die afdaalde uit het Soeralaya/Hemle en haar ontmoeting met Djaka Taroeb.
Hun dochter wordt de stammoeder van het nog bestaande Mataram-Rijk van Midden-Java...
Legendarische pieken en krissen uit deze tijden behoren tot de meest bijzondere erfstukken (pusaka), zoals de Kangdjeng Ageng Plèrèd, en de krissen Kangdjeng Kyahi Ageng Kopêk en Bêtok...
***
De Trisula en Vajra komen voor op de oude stenen reliëfs op Java en Sumatra, en heten beide van een "goddelijke" afkomst. De Hindoese Godheid Shiwa, ook wel Rudra, is hiermee gemoeid, die zijn speer Trisula koesterde.
De tweezijdige werpspies Vajra is eveneens bekend van vrouwelijke Godheden, die Griekse vrouwen soms verwerkten in hun haarpin, ook als dodelijk wapen!

Bekend was dat indien iemand een vergrijp of misdaad had gepleegd, gekrist mocht worden door een ieder! Mits deze zich 3 dagen ongezien kon houden en dus verborgen bleef, een heel moeilijk feit in een kleine gemeenschap midden in de wildernis.

Verteld wordt dat de MPU's een immens-zware levenshouding hebben van zware meditaties, ascetisch-mystieke oefeningen, algehele onthouding van zowel voedsel als sex, en maandenlang vertoeven in de gevaarlijke bossen aan de woeste Zuidkust!
Daarna zijn zij in staat het golvende dodelijk steekwapen te maken uit verschillende metalen. Hun hele ziel leggen zij erin en sommige krissen vertonen zelfs een duim- of tong-afdruk als "bewijs" van hun bovennatuurlijkheid.
***
Bij Puger ligt het kleine eilandje Sempu, waar het meest merkwaardige hout vandaan komt voor het heft en de krisschede van de kris!
Op het eilandje groeit namelijk de Klein-hovia Hospita boom, of de Kêlêmbauan. Beweerd wordt dat speciaal daarvoor bestemde mensen een boom uitzoeken, hier een kleine snede in kerven, en jaren later diezelfde boom omhakken en het kleine gedeelte uitzoeken van de kerf. Dit nog geen kubieke decimeter hout vertoont zwarte vlammen staat in zeer hoog aanzien en wordt tegen de hoogste prijzen verhandeld. Het gevlamde hout heet "kayu pêlêt".
***
Het moment om de boom te kappen wordt in stille ceremoniële riten uitgevoerd, vooral met offeringen gericht aan de Javaanse Zuidzee-Godin RATU KIDUL.
Met een jutezak voor de ogen en geheel nakend betreden de mannen het kleine vlakke eilandje, om niet onderuit gehaald te worden door verwanten of leden van het leger van de Vorstin. Zij regeert over elke duisterheid uit de Onderwereld en zal nooit met zich laten spotten!

De onverklaarbare bruikbaarheid van de krissen behoren nog immer tot de mysterieën van Java, door Westerlingen met argusogen gevolgd. Doch wanneer zij een kris zien dansen, of wandelen, of nog erger iemand geheel in de vernieling zien helpen, wint de angst van ongelovigheid...
***
Één keer per jaar worden de krissen van de Kraton Yogyakarta en Solo gereinigd met speciale rituelen en komen leraren, leerlingen en afstammelingen der laatse MPU's (oorspronkelijke krissenmakers) van overal vandaan "helpen". Weinig echte van dergelijke magische krissenmakers treft men nog op Java, waarvan MPU Ki Jeno Harumbrojo van Getakan (Yogya) de vermoedelijk laatste is. Deze man stamt van de MPU Supo Mandrangi van het legendarische Majapahit Rijk en geniet groot aanzien.
***
Mocht U ooit in de buurt komen van een Javaanse keris/kris, weet dan, dat de magische energie van de kris elke mentale gedachte leest... en niet slechts door een werkelijke MPU vervaardigd zou zijn, maar ook van de ...dukuns! Dat kunnen de dukun japa of dukun jampi zijn die een beschermende magie uitoefenen (dus een helpende hand bieden en heet "witte magie"). Maar ook de dukun sihir of dukun tenung... Zij zijn gespecialiseerd in agressieve, vernietigende zwarte magie, die mensen nooit met rust kunnen laten...
***
Wie niets vreest, kan gemakkelijk een booswicht worden...
Maar wie te veel vreest, wordt zeker een slaaf...

donderdag 23 oktober 2008

Djinns

D J I N N S
Iets over de spirituele wereld van Java, ivm. met de Javaanse RATU KIDUL, wiens onderdanen de Spirits, Demonen, en Álle Onderwereld Creaturen uit de Hel zijn, waartoe ook de Djinns behoren! Een Djinn is volgens Arabische overleveringen een "demonisch wezen", dat bezit kan nemen van mensen, ontstaan uit vuur (vurig verlangen?). Deze wordt vernoemd in de Koran, Vers/Soera 72. Deze Djinns zijn niet allen van een kwaadaardig karakter en de daaraan verbonden macht, en beheersen dus ook de "goede" machten. Zij komen nauw overeen met de daimon, of demoon, die vergelijkbaar zijn met "kobolds, trollen, elfen, feëen, natuurgeesten en andere saterachtige wezens". Het woord Djinn komt overeen met Jin - Djinnie - Genie, met de specifieke Islamitische Ghul - Sila - Ifrit. De Ghul is nog aan te treffen in het Engelse Ghoul, de Sila verschijnt in allerlei vormen en de Ifrit is de "evil spirit"!
***
Dat de Djinn NIET van oorsprong een Arabisch wezen is, doen de Chinese bronnen vermoeden met het Chinese
Jinn - Yin, beroemd over de hele wereld van de Thou Dei Jinn, ofwel de Dao De Jing van Lao-Tse (ong. 600 tot 300 BC, er is niets met zekerheid over Lao-Tse bekend, enkel dat zijn naam letterlijk "Oude Jongen" betekent). Dit boek is een werk van zijn hand en wordt nog steeds beschouwd als een "mystiek" boek in de wereldliteratuur vol diepzinnige spreuken en wijsheden. De Chinese karakters vertonen een nauw verband met het "Boek Der Veranderingen", de I Ching of Ye Jinn, uitgesproken als Jé Genie/Djinnie. De legendarische Hsiens waren organisaties van mystieke bewegingen in China, evenals de Essenen in Israel, die zich bezigden met allerlei niet-aardse zaken. Grappig genoeg wordt "Hsien" uitgesproken als "Essene" ofwel "essentie"...
***
In de onheuglijke oudtijden heeft het symbool van Yin - Yang de specifieke vorm verkregen, waarmee Kuei-Shen wordt verbonden. Di. een "Spiritueel Wezen", dat nog niet gekaderd werd in de sferen van griezelig, eng en kwaad. Het werd veel eerder genoemd in de karakters van mystieke leringen en niet van religieuze aard. Deze vorm van denken en praktijken wordt op Java nog aangetroffen in het "Kejawen", door Niels Mulder uitstekend bewerkt in zijn scripten "Inside Indonesian Society" en "Mystiek op Java". Ook G. Mudianto beschrijft de spirituele wereld van Java waar de Zuidzee Vorstin de aardse leidende figuur der bovennatuurlijke krachten wordt genoemd.
***
Een bijna logisch gevolg betreffen de "verborgen" spirituele betekenissen van allerlei symbolen in het Oosten, die in het Westen een rationele aanduiding verkregen. Alles wat met de duisterheid van spirituele betekenis te maken had, werd langzaam beschouwd als duivels, en "shaitan" en "daemon" ontwikkelden de donkere, kwade krachten in ons wezen. Slechts priesters met de gave van bovennatuurlijke vermogens konden deze geniale krachten de baas worden, die steeds meer buiten het Zelf werden geplaatst, en tenslotte de Djinns werden, die oa. "door de lucht zweefden". Naast de engelachtige wezens die tot hulp dienden, waartoe ook de Asmara's en Bidadari's behoorden, ontwikkelden zich de boosaardige griezels uit de diepten der aarde, en het is opmerkelijk, dat deze onzichtbare wezens later vereenzelvigd werden met de sexuele daden van de mens, en de Djinn oa. in het oud-Javaans met "ontucht, vreemdgaan, zaadlozing" te maken heeft en nog steeds als zodanig beshouwd wordt.
***
Hoewel de mannelijke Djinn beroemd werd van sprookjesachtige vertellingen als Alladin en Ali Baba, lijkt de Djinn als de Yin een vrouwelijk geestelijk wezen. Deze vertegenwoordigt het duister, echter met dat éne lichtpuntje dat zich diep daarbinnen bevindt, en daarmee het tegensgestelde is van de Yang, waar in alle lichtgevende symbolen het duister zit. Om een verlichting te kunnen bewerkstelligen worden leringen van diepe essentie aangeboden, hetzij door priesters/-essen, hetzij door hulp van buitenaf. Wensen, verlangens, behoeftes, lusten en begeerten werden ingewilligd op die manier, door de "geest in de fles" aan te roepen. Dromen voldeden aan deze, maar de beste lering is de zoektocht naar binnen om inzicht te verkrijgen van zowel de verlichtende als de verduisterende karakters ...
***

JavaTaal

SUGENG RAWUH - WELKOM
bij de
BASA JAWA - JAVAANSE TAAL
Iets over de Javaanse Taal (Basa Jawa), omdat de "uitvinding van het Javaanse Alfabet" net zo legendarisch en mythisch is als de mythe over de Javaanse Zuidzee Godin RATU KIDUL. Officieel heeft het Javaans een Austronesische afkomst uit het Westers Maleisch-Polynesisch. Hiertoe behoren ook het Sundanees van West-Java, het Madurees en Balinees. Best interessant, daar het oudste Javaanse schrift bekend is van de "Tarumanagara inscriptie", dat werd aangetroffen in Sunda, West-Java (350 - 450 AD). Het is bekend dat ook de mythe over de Zuidzee Godin en haar oorspronkelijk karakter gecreëerd werden in Sunda. De beroemde Adji Saka (de Boeddhistische Haji Saka) wordt in nauw verband genoemd met het Javaanse Alfabet en met de Gunung Kendeng, de berg die in één adem genoemd wordt met de Gunung Kombang. Di. de legendarische berg, waar het pre-karakter van de Zuidzee Godin een plaats krijgt in de beroemde Babad Tanah Jawi, ofwel de Javaanse Kronieken. Dit Javaanse Alfabet kent elke Javaan als de Tjarakan/Carakan, een vorm van lettergrepen die historie maakten.
***
De Maleische taal is dus enorm verwant met het Javaans, hoewel de mythische onderwerpen veelal de Hindoese overleveringen betreffen, zoals de Mahabharata en de Ramayana. Resten van scripten en aangetroffen inscripties uit deze oudtijden zijn geschreven in het Javaans, echter van het Pallava-alfabet. Sommige onderzoekers vermoeden dat vele woorden gerelateerd zijn met het Sanskriet, maar andere verwijzen naar het Austronesisch met de 2-syllabe klanken. De Hindoese religie met de Brahma's en Shiwa aanhangers, het Jaïnisme en het Boeddhisme hebben beslist hun invloed laten gelden in de gesproken taal op de Indonesische eilanden, waarvan Sumatra, Java en Bali als meest bezocht heetten, vermengd met het aldaar aanwezige animistische geloof. Deshalve wordt er aan de overlevering van Adji Saka (begin 1e millennium) veel geloof gehecht. Vanuit het Pallava werd het gedistingeerde Kawi ontwikkeld rond de 10e eeuw, dat het Tjarakan in de huidige vorm vatte. Een Javaanse taal die vooral aan de hoven van de verschillende koninkrijken extreme vormen aannam, ook vanwege de beleefdheidsvormen.
***
De overlevering van Adji Saka luidt:
Een der eerste Hindoese Brahmanen op Java kwam terecht op Banten, West-Java. De Vorst van Ngastina wordt vernoemd, wiens vrouw veel later vermeld wordt met het Pajajaran Rijk. Het was Adji Saka die de tijdrekening invoerde op de 14e Maart 78 AD. Hij stichtte het Rijk van Mendeng of Kamoehoelan, mede door de hulp van zijn trouwste bediende Sembodo. Deze kreeg het wapen van Adji Saka, met de belofte dat hij die aan niemand anders zou afstaan. Toen de hoofdstad van het Rijk van Mendeng verplaatst werd naar Poerwodadi (Grobogan) was Sembodo achter gebleven in Mendeng. Adji Saka wenste zijn eigen wapen en stuurde zijn 2e bediende Doro/Dara om zijn eigen wapen bij Sembodo op te halen. De 2 bedienden krijgen strijd, en Adji Saka herinnert zich te laat de opgedragen last aan Sembodo, incluis zijn onvoorwaardelijke trouw, en ijlt naar de Mendeng. Waar Adji Saka voor vreesde werd werkelijkheid en hij treft beide bedienden stervende aan. Deze geschiedenis zou legendarisch worden met de geschreven woorden:

Hana tjaraka, data sawala, padha djajanja, maga bathanga
Er waren gezanten, deze kregen twist, gelijk was hun moed, en zij werden lijken

Bij nalezen van deze woorden viel het op dat álle klanken erin vertegenwoordigd waren. Deze werden de lettergrepen voor het alfabet van de Javaanse taal, als herinnering aan de trouwe gezanten. De overleveringen worden nog steeds moeiteloos gelinkt met historische en legendarische bronnen... en wie weet, zullen ooit de 2 Smaragden Stenen Tafelen/Tabletten ermee gelinkt worden... zie bronnen >>>